Yani, diğer bir adıyla mercimekli bulgur pilavı.

Dün iş çıkışı Bizim Bey’le rutin günlük telefon konuşmalarımızdan beşinci veya altıncısıydı (kendisi gün boyu ameliyatta olduğu için günlük hedefin bayağı altındaydık), “Akşam yameğinde istediği bir şey olup olmadığını sordum. “Hasbeliaş” dedi. İçimden “Şeşlebeş ne ola ki?” diye geçirdim. Anlamış olacak, “Mercimekli bulgur pilavı. Yapabilir misin?” diye sordu. “Tabii ki de,” dedim, biraz içerleyerek. Yapmayabileceğimi düşünmüş olabilir miydi? “Ben de çocuklara kendi kendine pişen tavuk yapacaktım.” “Nasıl tavuk?” diye  anlayamayarak sordu,“Kalçalı butları yıkayıp çelik tencereye koyuyorsun, üstüne biraz tuz serpip kısık ateşte 1,5-2 saat kendi kendine pişiriyorsun. En güzel öyle oluyor,” dedim. “Tamam, tamam. Yap da yiyelim,” dedi.

Efenim, Hasbeliaş’ın benim yaptığım şekliyle tarifi şöyledir.

Yarım su bardağı yeşil mercimek yıkanır, üstü iki parmak geçesiye su konulur ve haşlanır.

Suyunu çekmeye yakın mercimekler iyice yumuşadıktan sonra kapatılır, tencerede kalan kara su süzülür.

 Bir bardak pilavlık bulgur yıkanır. Mercimekler pişerken suda bekletilir.

Bir baş kuru soğan ince ince doğranır, iki çorba kaşığı sıvı yağda 1 tatlı kaşığı tuz konarak pembeleşinceye kadar kavrulur.

Soğanlar kavrulduktan sonra suyu süzülen bulgur ilave edilir, 2-3 dakika kadar bulgur kavrulur. Bu arada yarım yemek kaşığı tereyağı tencereye ilave edilir. Mercimeklerle birlikte bir bardak su konur, şöyle bir karıştırılır, kaynamaya başladıktan sonra kısık ateşe getirilerek pişirilir.

Annem gibi bulgur pilavının salçalı olmasına takıksanız, bilemem… ama ben birçok şeyi olduğu gibi bulguru da mümkünse fazla bir şey ilave edilmeden sevdiğim için tam bana göre bir yemek olduğunu söylemeliyim (Yeşil mercimekle ilgili kafamda ciddi sorunlar olmasına rağmen).

Çocuklar çok sevdi (onların tabağında Hasbelaş’ın yanında kendi kendine pişmiş tavuk da vardı), yerken Bizim Bey’in yüzünde bir mutluluk ifadesi belirdi.

Hasbeliaş ile ilgili googlelandığınızda konu ile ilgili en fazla bilgiye Ekşi Sözlük’te ulaşılıyor ve görülüyor ki, Hasbeliaş’ın kendine özgü bir tutkulu bir hayran kitlesi var.

Son söz, Hasbeliaş’ın yanında bol yoğurdu unutmayın.

Afiyet olsun…

P.S.1 Hasbeliaş, bir Birecik (Gaziantep diyenler de var) yemeğidir. Birecik mutfağında asıl adı ‘hapseli aş’ (mercimekli yemek) tır.

P.S.2 Besin değeri çok yüksek. Çocuklar için mutlaka akılda tutulmalı.