Sevgili Leylak Dalı mimlemiş beni. Bu mime cevap vermezsem olmaz. Bir de sevdim ben bu mimi. Yaratıcı demiş Leylak Dalı’m mimi için ama bence yaratıcıdan öte kişilikli bir mim olmuş.

Evet, mim gereği benim tuvalet-kitaplığıma gittim. Sonra döndüm, bir daha okudum ne yapmam gerektiğini. Soldan başlayacaktım saymaya da, hangi sol? Okunmuşlarda kitaplık raflarındakilerden mi, yoksa kitaplığın üstüne, rezervuar altına yer yokluğundan gelişigüzel görünse de olabildiğince düzgün şekilde konmaya çalışılmışlardan mı, yoksa okunmamışlardan mı sayacaktım. Raflarda saysam arka sıradakilere erişemezdim, sonunda rezervuarın altından saymaya karar verdim.  1 … 7… 23 … 31 … 35… ve 3… Nasıl acayip bir heyecan karışık histi o öyle, kitabı çekip de ne olduğuna bakarken… Evet, sevdim ben bu mimi.

Mim yönergesine göre yaşıma denk gelen sayfayı açtım ve işte ilk paragrafı sizin için buraya aldım.

Nihal artık sıkça odama geliyordu. Öyle ki, yoğunlaşmam güçleştiğinden  – çeviriyi iyice boşlamıştım. Sen sevgili dostum, işyerinde kağıt bardaklarla çay üzerine çay içerken ya da bir ihale için bir devlet diaresinde koşturuken, biz Nihal ile hoş zamanlar geçiriyorduk. Senin de ona aşık olduğunu anlayana kadar bir suçluluk duymamıştım.

Benim mim kitabım Barış Bıçakçı’nın ilk okuduğum ve sonrasında bir yazar olarak kendisini çok sevmeme neden olan Bizim Büyük Çaresizliğimiz’di. Tüm Barış Bıçakçı kitapları gibi İletişim Yayınları tarafından basılmıştı. Basım yılı 2010, 167 sayfa. Ben kitapla ilgili olarak yaklaşık 1 yıl önce düşüncelerimi ayrıntılı yazmıştım.

Mimi şimdi başkasına paslama zamanı… Bu mimi seveceklerini düşünerek Bir Tek Aşk, KakaraKikiri, Ayşe’nin Kitap Kulübü’ne yolluyorum.

Şükrediyorum ki, sevgili Leylak Dalı belirteç olarak yaşı koymuş, aksi takdirde misal 158. Kitap deseydi ben rezervuarın diğer yanına geçip, iki kitaplık arasında bu yığından o kitabı nasıl alırdım?