Aslında yukarıdaki tabakta görünen çıtır tavuk parçaları tamamıyla bir yoksunluğun ürünü. Nasıl mı? Anlatayım, şöyle:

Dün akşam sıradan tavuk şinitzel yapmak üzere mutfağa girdim. Tavuk göğüs etini önce filetolara ayırdım, sonra da şinitzelden vazgeçip biraz daha küçük parçalara ayırdım. Bir kaşık yoğurt, bir kaşık salça, iki çorba kaşığı soya sosu, bir kaşık sıvı yağ, tuz, karabiber ve kimyonla sosunu hazırladım, tavukları sosa yatırdım. Galeta ununu almak üzere dolabı açtığımda evde galeta unu olmadığını gördüm. Markete gidemezdim ve bir çözüm bulmalıydım. Aklıma buzdolabındaki ekmek geldi. Geçen hafta geleceğini varsaydığım misafirlerimiz için sarımsaklı ekmek yapmak üzere mayaladığım hamuru yanlış anlama sonucu gelemeyeceklerini öğrenince ekmek olarak pişirmiştim ama nedense yenecek gibi bir ekmek ortaya çıkmamıştı. Ziyan etmemek için buzdolabına koymuştum, rondodan geçirir, gerektiğinde köftede kullanırım diye düşünmüştüm. İşte bu ekmeğin yarısını rondoda oldukça ince olacak şekilde parçalayarak ekmek kırıntısına çevirdim. Tavada pişirecek olursam çevirme esnasında ekmek kaplaması bozulur diye sostan alıp çırpılmış yumurta içinde çevirdikten sonra ekmek kırıntısına buladığım tavukları yüzeyi yanmaz bir tepsiye güzelce dizdim. Üzerine dört çorba kaşığı ay çiçek yağı gezdirdim ve fırında renkleri altın sarısı olana kadar hiç çevirmeden 200⁰ de pişirdim.

Sonuç: Lezzetli, dışı çıtır çıtır , içi yumuşak ve suyunu kaybetmemiş tavuk parçacıkları….

Afiyet olsun.