Tam on yedi yıl önceydi. Her şey bugünden çok ama çok farklıydı. Umutlu bir üniversite öğrencisi olsam da çok beklentim yoktu, itiraf etmeliyim. Ya da şöyle söylemeliyim, hayattan elbette beklentilerim vardı ancak olabilirliklerine dair endişeler taşıyordum. Belki de bu tutumumun sebebi baştan hayal kırıklığına uğramayı kabullenmişliğim, buna karşı savunma kalkanlarımı kuşanmışlığımdı.

Ne yazık ki, yaşamın beni yanıltmış olmasını dilerdim. Yine de hayallemediğim bir çok güzel şey, başta kurduğum ve sahip olduğum ailem olmak üzere,  geldi, beni bu on yedi yılda buldu.

Bundan sonrası için de, geçmişten ders alan biri olarak, kendime dair hiçbir büyük beklentim yok. Bir şekilde bu hayat nerede bitecekse oraya kadar yaşanacak. Merakla ve heyecanla gelecekteki hediyelerimi bekliyor olacağım. Hayatın bana çok da hoyrat davranmayacağına inanmak istiyorum.

Bu iç karartıcı yazı da nerden çıktı, değil mi?

Son günler hayatımın unutulması zor, güç günleriydi. Bir şekilde üstesinden geldiğimi sanıyorum, henüz bitmediyse bile en azından ilk darbeyi atlattığım için bundan sonrakileri daha iyi göğüsleyeceğimden eminim. Hatta, dün tüm olanlardan bağımsız başıma gelen bir olayda gösterdiğim, şehir efsanesi olabilecek duruştan sonra bundan bir kere daha emin oldum. Bazen böyle şeyler yapabiliyor olmak beni nasıl mutlu etti, anlatamam. Bir gün unutmayayım da size bunları ayrıntılı anlatayım ama şimdi değil.

Bu bir haftada yaşananlar süresince, on yedi yıl önce bugün, ansızın giden adama, babama, bizi yetiştirirken verdikleri için bir kere daha minnettar oldum. Bize değer verdiği, kendimizin ne kadar değerli olduğunu, omurgasızlarla nasıl çarpışmak gerektiğini ve insanın doğrularıyla dik durabildiğini, yalanların nasıl kağıttan kuleler misali bir dokunuşla yıkılabildiğini, birilerinin üzerine basarak çıkılan yükseklerde rüzgârların hiç de tekin esmediğini, insanın ilkelerinin olmasının her şeyden önemli olduğunu öğrettiği için… 

Yaşanan her günde geçmişten izler ister istemez bizi buluyor. Bunlar bazen cansıkıcı olsa da sevdiklerimden, sevdiğim zamanlardan gelenleri görmek ve diğerlerini yok saymak istiyorum.

Bir kere daha söylemekte hiç sakınca yok. Sen iyi ki benim babamdın ve keşke burada olsaydın…

Öyle yani…

P.S. Bu yazının BB ile tüm bu süreçte bana destek olması dışında hiçbir ilgisi yoktur. Yanlış anlama olabilir diye belirtmek ihtiyacı duydum.