Uzun zamandır yazmadığım yazılardan, neresi  yazılarından, birinin şimdi tam da sırası. Bu yazıları yazmak güç çünkü bir anda insan kendini görgüsüzlüğün kucağında bulabilir. Bir süredir bu yazılardan kaçınmamın altındaki temel sebep de büyük ihtimalle budur.

Restaurant Qu’importe yi özellikle yazmak istedim çünkü tesadüfi bir keşifti. Bu yüzden kendimizle gurur duyduk.

İlk gün şehrin turistik haritasını önümüze koyduğumuzda sol alt köşede yer alan 7 no.lu yıldız şehrin bohem atmosferinin en iyi hissedildiği yer olarak Carouge’u gösteriyordu.

Cenevre’yi kaplayn tramway, torleybüs ve otobüs ağı ile aktarmalar yaparak her yere kolaylıkla gidilebiliyor.

Gün içinde vaktimiz sınırlıydı ve kış olmasından ötürü akşam hemen hava kararıyordu. Bohemse kesin akşamlarda da hareket vardır dedik. İlk müsait olduğumuz akşam Gare Cornavin’den 27 no.lu otobüse bindik.

Otele girişte verilen ve kaldığınız süre boyunca tüm toplu taşımadan ücretsiz yararlanmayı sağlayan kart. Bilet kontrolleri seyrek yapılıyor ve biletsiz, kartsız yakaladıklarında acımıyor ve 80 CHF cezayı kesiveriyorlar.

Otobüsten son durak Carouge Rondeau’da indiğimizde bohem olabilecek hiçbir şey göremediğimiz için hafif bir yanılmışlık duygusuyla tereddüt ettik. Biraz yürümeye karar verdik. Ana yoldaki kavşaktaki iki pizzacıyı sağımıza alıp bize Bohem izlenimi veren caddeden yürümeye başladık. Caddenin sağı ve solunda yer alan iki katlı yapılar, bunların alt katlarındaki dükkanların vitrinleri umut vaat ediyordu ancak bayağı yürümüş olmamıza karşın yemek yiyecek bir yer görememiştik. En kötü ihtimalle o iki pizzacıdan birine gitmeye karar vermiştik ki, 3 yol ağzında cadde bitti ve sağda dışarıdan bakılınca kalabalıkça olan restoran mı kafe mi oldğunu bilemediğimiz bir yer gördük. Hava çok soğuktu, örtmenin mümkün olmadığı burunlarımız sızlıyordu. Düşünmeden içeri girdik.

İçerisi geniş ancak kalabalıktı ve neredeyse boş masa yoktu, yani popular bir yerdeydik ve biz rezervasyonsuzduk. Şansımız yaver gitti, şömineye yakın oturacak bir masa bulabildik.

Açtık ve susamıştık. Zengin şarap menüsünün en ucuzu olmayan ancak fiyatlara gore sıralanacak olsa bayağı alt sıralarda yer alacak bir şişe 2009 yılı, merlot şarap seçtik. Tadınca kötü bir seçim olmadığına karar verdik. Masaya gelen ekşi mayalı taş fırın ekmeğini digger siparişler gelene kadar şaraba arkadaş yaptık. Beşli iki bruchetta tabağı ve dolu peynir tabağı da masamıza geldiğinde artık ısınmış ve sohbeti koyultmuştuk.

Yolumuz uzaktı, saat dokuz buçuk gibi kalktık. İyi ki deöyle yapmışız, son otobüs saat ondaymış.

Merak edenler için söyleyeyim bu gayet mütevazı akşam yemeği Cenevre fiyatlarıyla normal ancak bize göre oldukça pahalı idi.

Güzel bir akşamdı. Öyle yani…

Tripadvisor’dan başka yorumlar için tık.