Dün bir hamarattım, sormayın. Elbette benim hamaratlığım mutfakta geçerli. Bekliyorum Defi büyüsün, bir dolap hamaratı olsun, kapalı kapılar ardındaki dolaplarımızdaki kargaşaya bir son versin, diye.

Kahvaltının ardından biri makinede biri de elde olmak üzere iki parça hamur mayaladım.

Makinede mayalanandan çocuklara öğlen yemeği için ağzı kapalı, Bafra usulü, içi kavulmuş kıymalı pide yaptım. Tok evin aç kedileri kaşla göz arasında tepsinin yarıdan fazlasını süpürüp sildiler.

Elde mayaladığımdansa bu ekmek oldu.

Öğlen yemeğini halletmiştik ama bir de bunun akşamı vardı.

Akşam içinde sebzeli lazanya yaptım.

Bu da günün kapanışıydı, lazanyanın arkasına yakışır meyveli (ortası muzlu, üstü çilekli) tiramisu.

Bugünün yemeğini de yapacaktım ama dibinde büyük bir çamur kütlesi taşıyan o koca bağ semziotunu temizlemeye gücüm kalmadı. Beşamel sos ve pasta kreması karıştırırken okumakta olduğum ve artık bitsin diye gözünün içine baktığım kitapta son 100 sayfaya girmiştim. Artık semizotu da kalsın, dedim.